گفت و گو با حجت الاسلام مصطفی درایتی

یکی از شخصیت‌ها طی مصاحبه‌ای عنوان داشته که«برخی از نوشاندن جام زهر به امام(ره) به خود می‌بالند وصرفا به اقتصاد مردم می‌پردازندو دغدغه آخرت مردم را ندارند» اما برخی یاران امام این ادعا را رد می‌کنند. تصور می‌کنید طرح چنین مسائلی با چه اهدافی است؟

اینکه افراد چه قرائتی دارند که این‌گونه اظهارنظر می‌کنند، قابل تحلیل نیست و ممکن است اظهاراتشان خطا باشد. ممکن است منظور افراد نسبت به اینکه دولت‌ها و حکومت‌ها چه وظیفه‌ای دارند با نگاه دیگران متفاوت باشد اما آنچه که فهمیده می‌شود این است که ساختن آخرت مردم به دست خود آنهاست و کسی نمی‌تواند برای آخرت مردم تصمیم بگیرد. آنچه از متون دینی بر می‌آید این است که آخرت مردم را خود مردم می‌سازند. آنچه که برای مسئولان به عنوان مهم‌ترین و اصلی‌ترین وظیفه تلقی می‌شود مدیریت درست دنیای مردم است و کشاندن این مساله به آخرت، یعنی نمی‌خواهند ضعف‌هایی را که در مدیریت کشور وجود دارد و آن را دچار آشفتگی کرده که یقینا روی آخرت آنها نیز تاثیر خواهد گذاشت بپذیرند. مهم‌ترین وظیفه رئیس‌جمهور این است که عدالت را به عنوان اصلی‌ترین آموزه دینی و مهم‌ترین وظیفه یک دولت در عرصه عمومی عملیاتی کند. در جامعه‌ای که عدالت وجود نداشته باشد دینی نیز وجود ندارد.

به هر حال مسئولان در هر دولتی وظیفه دارند در راستای افزایش احترام و رفتار حسنه بکوشند اما ظاهرا برخی در کشور خود را مکلف به حرکت در مسیری نمی‌دانند که از سوی نهادهای قانونی کشور تبیین شده است.

مهم‌ترین وظیفه مدیریت صحیح، قابل و شایسته همراه با عدالت و اخلاق در زندگی دنیوی مردم است. مردم می‌توانند با همین دو معیار، دولت‌هایی را که بر سر کار می‌آیند ارزیابی کنند. هر چه دولت‌ها از این دو معیار فاصله بگیرند از یک اصول اخلاقی و اسلامی هم فاصله گرفته‌اند. اینکه برای مساله آخرت مردم متولیانی درست کنیم و تصورشان این باشد که نمایندگانی هستند و برای آبادی دنیای مردم حضور دارند و بخواهند زندگی مردم را طبق روال خودشان سر و سامان دهند، اشتباه است. جامعه ای که یک دولت را سرکار می‌آورد خواستار حل مشکلات است که حقوق طبیعی مردم ضایع نشود و شاهد ظلم، تجاوز، تبعیض، رشو ه و ربا و نفاق نباشند. باید احساس کنند که در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که در آن هم اصول انسانی حاکم است و هم عدالت ملاک و معیار و اصلی برای ساماندهی زندگی مردم است.با همین معیارها نیز موفقیت یا عدم موفقیت دولت‌ها ارزیابی می‌شود.

برخی افراد هستند که کمک مورد انتظاری در زمان جنگ نداشتند و اثری از آنها نبود اما اکنون خود را داعیه‌دار انقلاب و دفاع مقدس می‌دانند. ارزیابی شما از این افراد چیست؟

برخی اشخاص هستند که برای این انقلاب زندان رفتند و زحمت کشیدند، محدودیت‌های مختلفی را تحمل کردند، با وجود فشارهای زمان جنگ تلاش کردند که کشور آسیب نبیند، اما امروز می‌بینند با اینکه این ناملایمات کم شده برخی که اصلا دراین مسائل حضور نداشتند داعیه‌دار اصلی شده‌اند. در حالی که اگر زندگی این افراد را ارزیابی کنید، می‌بینید کوچکترین صدمه‌ای نه از قبل از انقلاب دیده‌اند و نه در زمان جنگ محدودیتی برای آنها ایجاد شد و همین افراد امروز به مدعیان اصلی تبدیل شده‌اند. برخی از این افراد حتی اعتقادعملی به حرکت امام(ره) نداشتند و آنهایی که تمام زندگی خود را برای انقلاب و کشور گذاشته‌اند امروز نه صدایشان شنیده می‌شود و نه کسی حرفشان را می‌شنود که همین مسائل ممکن است مسیر انقلاب و کشور را منحرف کند. این افراد که آن زمان اعتقادی به این حرکت نداشتند یقینا در ادامه هم مقید به چارچوب‌ها نخواهند بود. برخی از افراد باسابقه و دلسوز گاهی به صراحت و گاهی به کنایه گفتند که خطر میدانداری افرادی که هیچ گاه اعتقادی به این حرکت نداشتند و امروز خودشان را میراث‌دار اصلی انقلاب می‌دانند، ممکن است سبب به حاشیه رفتن طلایه داران انقلاب شود. میدانداری این افراد چون همراه عدم نگریستن به واقعیات است درادامه مشکلاتی به‌وجود می‌آورند که خلاصی ازآن بسیارسخت وهزینه‌بر است.